بررسی اپیدمیولوژیک حوادث حین کار در شهرستان سمنان (سال ۸۵-۸۱)

سابقه و هدف: آسیب ناشی از کار یکی از مشکلات مهم کشورهای در حال توسعه است. اولین قدم در زمینه حل این مشکل ، بررسی وضعیت آسیب های ایجاد شده ناشی از کار و مشخصات آن است. از این رو، هدف این تحقیق بررسی وضعیت آسیب های ناشی از کار در سمنان ( به عنوان یک شهر مهم صنعتی ایران) بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی است که بر اساس اطلاعات مربوط به علل و عوامل حوادث حین کار در سطح شهر سمنان در سال های 1385-1381 انجام شده است. محل جمع آوری داده ها، بررسی پرونده های بیماران منتقل شده به بیمارستان تروما شهر سمنان بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تجزیه تحلیل داده های به دست آمده نشان می دهد که میزان بروز حوادث حین کار در سال های 85-81 برابر 8/3 در هزار بوده است. حوادث حین کار بیش تر در کارگران جوان (24-20 سال)، مرد و متاهل روی داده است. بیش ترین حوادث در ساعات 10-7 صبح رخ داده اند و بالاخره بیش ترین عامل بروز حوادث، عوامل فردی (خستگی، چند شغله بودن، مشکلات خانوادگی، استفاده از دارو و ...) بودند، که 6/53 درصد حوادث را به خود اختصاص می دادند. نتیجه گیری: انجام برنامه های آموزشی عمومی و تخصصی مدواوم برای حفاظت از کارگران در مقابل حوادث حین کار ضروری است. همچنین، راهبردها و دستورالعمل های مرتبط باید در سطح ملی تعیین و ارایه گردد. در این دستورالعمل ها باید عوامل فردی دخیل در وقوع حوادث توجه جدی شود